به نظرم با سه گل هم می‌شد برزیل را برد. دلیلی نداشت برای آن‌ها چنین فاجعه‌ای را رقم زد. وقتی چهره‌های تأسف بار مردم برزیل را می‌بینم، از همه چیز بیزار می‌شوم. یوآخیم لو، سرمربی آلمان، بسیار بی‌رحم و بسیار مغرور است.

از نظر فنی باید بگویم آلمانی‌ها در این تورنمنت بسیار زیرکانه عمل کردند. آن‌ها در دیدارهای قبلیشان حتی چهل درصد قدرت واقعی خود را نشان ندادند. آن‌ها این فوتبال فوق نظم خود را برای چنین روزی گذاشته بودند. منطقی است؛ چون در صورتی‌که رقبا از قدرت آن‌ها اطلاع پیدا می‌کردند، در مقابل آن‌ها رو به دفاع می‌آوردند و در بازی‌های پایانی جام، کار برای آلمان دشوار می‌شد. در مورد فرم فوتبالی که آلمان در برابر برزیل به نمایش گذاشت، فقط می‌توانم بگویم هر بازیکن آلمان که صاحب توپ می‌شد، برای تمام گزینه‌هایی که می‌توانست از آن‌ها استفاده کند، تمرین دیده بود. می‌توانست در جهات مختلف توپ را پاس بدهد، توپ را به تنهایی پیش ببرد، شوت کند، ارسال کند، معطل کند و ... و برای انتخاب بهترین راه کاملاً آماده شده بود. در واقع بسیاری از بازیکنان آلمان بازیکنان صرفاً متوسطی هستند. ولی همان‌طور که دیدیم، با همین داشته‌ها و با تمرین و تلاش می‌توان بهترین تیم را داشت.

پی نوشت: اکنون فروردین 99 است. دریافته‌ام که بازیکنان آلمانی همواره در جهان بهترین بوده‌اند. آن‌ها حتی با بازیکنان دوپینگی و مشهور آمریکای جنوبی قابل مقایسه هستند. به هر حال تبلیغات هرگز به نفع آن‌ها نبوده. از طرف دیگر از زمانی که کلینسمان و لو در رأس تیم ملی فوتبال آلمان قرار گرفتند، بهترین بازیکنان آلمان به تیم ملی دعوت نمی‌شدند و برخی بازیکنان دعوت شده در مقایسه با ظرفیت واقعی فوتبال آلمان در حد متوسط بودند. این نگرش این دو مربی بوده. کلینسمان به دلیل سواد ورزشی و فوتبالی بسیار نازل قادر به شناخت بهترین بازیکنان نبود و لو به دلیل خودخواهی از بازیکنان بزرگ متنفر بود.