ماجرای انتخاب ابراهیم رئیسی برای ریاست جمهوری یادآور موارد متعدد از رشد و افول در حکومت جمهوری ایران است. در این موارد اغلب فرد از مناصب بسیار پایین به تدریج خود را به بالاترین منصب ممکن می رساند و ناگهان ... مورد غضب واقع می شود و سقوط می کند؛ یک سقوط آزاد! شما ببینید: حسن روحانی اول نماینده ی مجلس است، بعد دبیر شواری عالی امنیت ملی، بعد رئیس جمهور و بعد ... سقوط! احمدی نژاد اول شهردار خوی و ماکوست، بعد شهردار تهران، بعد رئیس جمهور و بعد سقوط! خاتمی هم سرگذشت مشابهی دارد. مقام معظم رهبری از روی منبرهای روضه ی ابوالفضل به این مقام نائل شده. البته هنوز سقوط نکرده ولی با توجه به موارد مشابه می توان حدس زد که دیر یا زود ...! رضاخان پهلوی ابتدا خدمتکار اصطبل بوده، کم کم به شاهی رسیده و ناگهان با اراده ی علیاحضرت سقوط کرده. اوضاع تقریباً همواره به همین منوال بوده.

و ابراهیم رئیسی از سمت های نه چندان مهم در قوه ی قضاییه شروع کرده و کم کم که مهرش در دل علیاحضرت افتاده به ریاست این قوه رسیده و حالا هم قرار است رئیس جمهور شود.

من ضمن تبریک به وی یادآوری می کنم این صندلی ها به کسی وفا نمی کند. و پیش بینی می کنم او هم حداکثر هشت سال بعد به سرنوشت سایرین دچار شده و سقوط کند!