مسئله‌ی موجودات فضایی و وجود یا عدم وجود آن‌ها همواره برای بشر بسیار بحث برانگیز بوده است. آن‌چه مسلم است این‌که هنوز هیچ مدرکی برای وجود موجودات فضایی در سراسر این دنیای بی‌نهایت وسیع وجود ندارد. البته همواره قصه‌ها، افسانه‌ها، شایعات، حکایات، فیلم‌ها و ... در مورد موجودات فضایی ساخته می‌شده و می‌شود. این اواخر استیون هوکینگ، فیزیکدان سرشناس، استدلال کرده که با توجه به تعداد بی‌نهایت زیاد و فراتر از تصور کرات و اجرام آسمانی در سراسر این دنیای لایتناهی و با توجه به قانون احتمالات قطعاً حیات در دیگر مکان‌های جهان هم وجود دارد. به هر حال فرض کنیم در میان میلیاردها میلیارد سیاره و جرم فلکی تنها روی یکی از آن‌ها، یعنی روی زمین ما، حیات به وجود آمده باشد. در این صورت اگر آن طور که کفار می‌گویند حیات کاملاً اتفاقی است و آفریدگاری ندارد، باید پرسید چرا این اتفاق در تمام این دنیای بی‌نهایت وسیع فقط در یک گوشه‌ی ناچیز آن روی داده.

سخت برآشفته و از کار فلک پریشان احوالم. دلیل این اندازه دون‌مایگی و پستی این جهان هرزه را نمی‌دانم.

پری نهفته رخ و دیو در کرشمه‌ی حسن - بسوخت عقل ز حیرت که این چه بوالعجبی است

در این حال اضطراب و اندوه بی حد - که البته بسیار به آن عادت دارم، که در زندگیم بسیار رخ داده و می‌دهد - خدا را به زحمت می‌توانم ببینم. هر لحظه و هر آن ممکن است حتی از دین هم برگردم. این‌چنینم که مثل همیشه به ناگه و به شکلی معجزه وار بار دیگر دست معبود را از آستین یکی از بی‌شمار مؤمنینش بیرون می‌بینم:

اگر چه عرض هنر پیش یار بی ادبی است - زبان خموش و لیکن دهان پر از عربی است

حافظ پارسی گو که عربی پروردگار را خوب از بر کرده، پاسخ یک دنیا سؤال من را از پیش می‌داند:

سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد - که کام بخشی او را بهانه بی سببی است
در این چمن گل بی خار کس نچید، آری - چراغ مصطفوی با شرار بولهبی است

بله، این رسم دیرین و اقتضای طبیعت این دنیاست که اگر "چراغ مصطفوی" هم در آن بیابی، نیرنگ و "شرار بولهبی" از آن دست بردار نبوده و نیست.