درست در هشتمین سالروز انتخابات جنجالی سال 88 قرار داریم. درست هشت سال التهاب بر بخش قابل توجهی از جامعه ی ایران رفته و هنوز اتفاقی که همه منتظرش بوده اند، روی نداده. پس از انتخابات امسال بود که شروع به نوشتن مطالبِ به تعبیر خودم انقلابی در این وبلاگ کردم. با گذشت مدت کوتاهی احساس می کنم تمام آن چه را که باید گفته ام و مسئولیتی که در این زمینه متوجه خود می دیدم، مرتفع گشته. حالا فکر می کنم باید قدری زمان بدهم تا کسانی که باید، پی به درستی نظرات من ببرند. امیدوارم نیاز به زمان زیادی نباشد. به هر حال بسیار مشتاقم به زودی شاهد انقلاب و دگرگونی اساسی در این کشور باشم.

فکر می کنم کار من در این وبلاگ دست کم در این برهه پایان یافته. از تو دوست عزیز که در این مدت کوتاه همراه من بوده ای و به پرحرفی هایم گوش داده ای، بسیار سپاسگزارم. امیدوارم دیدگاه هایم برای تو که قصد خیر داری، مفید بوده باشد. تو را به پیروی از اصول دعوت می کنم و آرزومندم همان طور که می خواهی، برای کشورت مؤثر باشی. تو را به خدا می سپارم و از این پس بسیار کم تر حرف خواهم زد. من کار خود را کردم. اکنون نوبت توست.