در میان نتایج امروز فوتبال باشگاهی اروپا، یک نتیجه جلب توجه می‌کرد. ظاهراً در اسپانیا تیم مطرح اتلتیکو در زمین تیم کم‌تر شناخته شده‌ی لگانس، با یک گل شکست خورده. از طرفی در همین رقابت‌ها امشب تیم مطرح دیگر این لیگ، یعنی بارسلونا میهمان تیم قابل احترام ختافه است.

به نظر می‌رسد مربی اتلتیکو با باخت غیر منتظره‌ی امروز سعی داشته بارسلونا و مربی آلمانی این تیم را تحت فشار قرار داده و از موفقیت آن‌ها در بازی امشب جلوگیری کند. چرا که از آن‌جا که قبلاً اتلتیکو در کامپ نو بارسلونا را برده، پس قاعدتاً از بارسلونا قوی‌تر به نظر می‌آید و هواداران انتظار دارند شکست اتلتیکو با شکست بارسلونا مقارن شود. در واقع فرض مربی اتلتیکو و صاحبانش این است که موفقیت بارسلونا در بازی امشب برای هواداران شک برانگیز خواهد بود و شائبه‌ی فساد مربی آلمانی را مطرح می‌کند!

در واقع این همان روشی است که فوتبالیست‌های محور مبارزه در طول دهه‌ها برای آگاهی توده به کار برده‌اند. آنان نتایج مسابقات را طوری مهندسی می‌کرده‌اند که شائبه‌ی فساد را در ورزش تقویت کنند. همان کاری که مثلاً اخیراً تیم ملی فوتبال ژاپن در ارتباط با تیم فوتبال چین و مربی آن، برانکو کرد.

از طرفی همین امروز ظاهراً در ایران دو قاضی سرشناس ترور شده‌اند تا بار دیگر نام اسرائیل مطرح شود و بر دشمنی ایران با اسرائیل تأکید شود.

من جهت اطلاع یادآوری می‌کنم که آن‌طور که از ظواهر بر می‌آید، حالا دیگر وقت چنین ترفندهایی گذشته. حالا برای تدبیر خیلی دیر است. در واقع به نظر می‌رسد عوامل حکومت در طی دهه‌ها در تله‌ای افتاده‌اند که اکنون دامنگیرشان شده. آنان بدون اطلاع از نقشه‌ی مبارزان صرفاً در حال اسطوره سازی بوده‌اند و آگاه نبوده‌اند که محور مبارزه در حال زیر سؤال بردن همه‌ی اسطوره‌هایشان بوده.

وقتی در جام جهانی فوتبال سال 2018 روسیه، مربیان احمق پرتغالی آن بازی دراماتیک را صرفاً برای لج بازی و خودنمایی بین ایران و پرتغال ترتیب می‌دهند، هرگز تصور نمی‌کنند که امروز، آگاهی از پشت پرده‌ی ورزش با چه سرعتی بالا می‌گیرد.

باید یادآوری کرد که وقتی 50 سال پیش ارتش قدرتمند مصر ظرف 6 روز به ارتش اسرائیل وا می‌دهد، چنین روزهایی پیش بینی می‌شده. پیش بینی می‌شده که پیروزی‌های مداوم "محور مقاومت" در برابر اسرائیل به آن قدرتمندی امروزه نزد افکار عمومی سؤال برانگیز می‌شود.

نوشدارو بعد از مرگ سهراب افاقه نمی‌کند. شما دیر متوجه شدید در چه دامی افتاده‌اید. حالا می‌توانید هر شب در بخش خبری 21 زیرزمینی‌های مملو از موشک بالستیک را نشان دهید تا خود را هم سطح اسرائیل نشان دهید. ولی هر الاغی در ایران می‌داند که شما یک ترقه‌ی ساده را هم نمی‌توانید تولید کنید. البته ترقه برای آتش بازی است و خطرناک است؛ بنابراین نخبگان تا حالا با آن سروکار نداشته‌اند. ولی چوب کبریت ایرانی را همه دیده‌اند و می‌دانند تا چه حد بی‌کیفیت است. و سؤال این است که افراد ناتوان از ساخت کبریت چه‌طور انبارهای فراوان موشک دوربرد را در اختیار دارند. نه، کسی باور نمی‌کند. وقت رفته. اکنون، زمان حساب پس دادن است.

از طرفی وقت از دست رفته هم برای شما به عیش و نوش نگذشته و به سگ دو زدن گذشته. اما فرض کنیم تاوانی در کار نباشد. بهشت و جهنمی هم نباشد. مبارزه هم در کار نباشد و شما بتوانید به همین ترتیب به سبک خودتان عمر کنید. سؤال این است که آیا این راضی کننده خواهد بود. از احمد جنتی بپرسید که 95 سال دارد و در آستانه‌ی مرگ قرار گرفته. بپرسید که آیا این عمر دراز، در این واپسین لحظات، برایش خاطره‌ای خوش را تداعی می‌کند؛ یا فقط پوچی را.

خدا گفته ساعت عذاب خیلی ناگهانی فرا می‌رسد. در گذشته همین‌طور بوده؛ باید دید وعده‌ی ایشان این بار هم محقق می‌شود یا نه.