پس از آن‌چه عملیات وعده‌ی صادق 2 نامیده شد، اکنون شاهد هستیم که رسانه‌های ایران راه و بیراه، مدام از آن‌چه شجاعت مسئولین این کشور خوانده شده، دم می‌زنند. گفته می‌شود مقام معظم رهبری مراسم "نماز جمعه" را طولانی‌تر از گذشته برگزار کرده تا نشان دهد از حمله‌ی نظامی احتمالی اسرائیل به این مراسم (؟) هیچ واهمه‌ای ندارد. از طرفی مدام برخی مقامات عالی رتبه‌ی ایرانی من‌جمله وزیر خارجه و رئیس مجلس شورا به مناطق جنگ زده، مثل بیروت در لبنان، سفر کرده و رسانه‌ها هم آن را نشانگر نترسی این مقامات اعلام می‌کنند.

از طرف دیگر اخیراً مقامات سر و صدای کر کننده‌ای بر ضد عملیات نظامی احتمالی اسرائیل در پاسخ به حمله‌ی ایران برپا کرده‌اند. مقامات سیاسی و نظامی پشت سر هم برای اسرائیل رجز می‌خوانند و اداعا می‌کنند در صورت حمله‌ی اسرائیل فلان می‌کنند و بهمان. در این اثنا فقط کم مانده آبدارچی ساختمان وزارت خارجه رجزخوانی کند!

اما آیا این‌ها می‌تواند نشانگر شجاعت باشد؟ دقت کنید که در واقع اگر در دنیا زمین هم به آسمان بیاید، هیچ خطری چنین مقاماتی را تهدید نمی‌کند. در واقع جنگ، زلزله، ویرانی، سوگ و خلاصه هر حادثه‌ی تلخی ابداً دامن گیر مسئولین نخواهد شد. آن‌ها در برج و باروهای خود بر تخت قدرت، بر اریکه‌ی قدرت، تکیه زده‌اند و در آرامش، همواره نظاره‌گر رنج بشر هستند. اگر جنگ ایجاد کنند، این آدم‌های عادی هستند که کشته می‌شوند. مسئولین را کک هم نمی‌گزد!

همین دهه‌ی 60 را در نظر بگیرید. منظورم جنگ تمام عیار میان ایران و عراق است. همه می‌دانیم که به موازات جنگ، خمینی و صدام مدام در حال خط و نشان کشیدن برای هم بوده‌اند. آن‌ها می‌دانسته‌اند که یک تار مو از سر هیچ یک کم نخواهد شد و این توده هستند که باید تاوان پس بدهند. بنابراین با طیب خاطر به بازی رسانه‌ای هیجان انگیز با یکدیگر مشغول بوده‌اند.

خواهید پرسید اما ما سرداران زیادی داریم که "شهید" شده‌اند؛ اما واقعیت این است که یک "سردار" هرگز کشته نمی‌شود. جنگ در دنیای معاصر فقط دامن سربازها را می‌گیرد. بنابراین افرادی مثل شهید همت، شهید باکری، شهید بروجردی و امثالهم فقط ادای شهادت را درآورده‌اند. آن‌ها همواره فرسنگ‌ها تا شهادت واقعی فاصله داشته‌اند. این سردارانی هم که امروزه با جراحت جنگی عینی در تلویزیون حاضر می‌شوند، ممکن است وضعی مثل آقای سعید حجاریان داشته باشند که پس از یک سوء قصد ساختگی اکنون افلیج به نظر می‌رسد و یا در نهایت باید توجه داشت که این سرداران در زمان مصدومیت در جنگ سردار نبوده‌اند؛ سرباز بوده‌اند. باید توجه داشت حالا که سردار شده‌اند، از جنگ که چه عرض کنم، از کارد میوه خوری هم می‌ترسند!

بنابراین ظاهر شجاع مسئولین نباید ما را گول بزند. آن‌ها در امنیت کامل هستند. دود حوادث به چشم خلق می‌رود. خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند. و الا واقعیت این است که آن‌ها مثل سگ می‌ترسند!