درست در هشتمین سالروز انتخابات جنجالی سال 88 قرار داریم. درست هشت سال التهاب بر بخش قابل توجهی از جامعه‌ی ایران رفته و هنوز اتفاقی که همه منتظرش بوده‌اند، روی نداده. پس از انتخابات امسال بود که شروع به نوشتن مطالب به تعبیر خودم انقلابی در این وبلاگ کردم. با گذشت مدت کوتاهی احساس می‌کنم تمام آن‌چه را که باید گفته‌ام و مسئولیتی که در این زمینه متوجه خود می‌دیدم، مرتفع گشته. حالا فکر می‌کنم باید قدری زمان بدهم تا کسانی که باید، پی به درستی نظرات من ببرند. امیدوارم نیاز به زمان زیادی نباشد. به هر حال بسیار مشتاقم به زودی شاهد انقلاب و دگرگونی اساسی در این کشور باشم.

فکر می‌کنم کار من در این وبلاگ دست کم در این برهه پایان یافته. از تو دوست عزیز که در این مدت کوتاه همراه من بوده‌ای و به پرحرفی‌هایم گوش داده‌ای، بسیار سپاسگزارم. امیدوارم دیدگاه‌هایم برای تو که قصد خیر داری، مفید بوده باشد. تو را به پیروی از اصول دعوت می‌کنم و آرزومندم همان‌طور که می‌خواهی، برای کشورت مؤثر باشی. تو را به خدا می‌سپارم و از این پس بسیار کم‌تر حرف خواهم زد. من کار خود را کردم. اکنون نوبت توست.