و فرستادگان ما با بشارت بر ابراهیم وارد شدند؛ سلام گفتند؛ او سلام گفت؛ سپس بی درنگ برای آنان گوساله‌ای بریان آورد
پس آن هنگام که دید به سوی آن دست دراز نمی‌کنند، آنان را بیگانه شمرد و از ایشان به خود ترس گرفت؛ گفتند: نترس، همانا ما به سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم
و زنش که ایستاده بود، خندید؛ و او را به اسحاق و از پسِ اسحاق به یعقوب بشارت دادیم
گفت: ای وای، آیا فرزند می‌زایم در حالی که پیر هستم و این، شوهر من، سالخورده است؟ این واقعاً چیز عجیبی است
گفتند: آیا از امر خداوند تعجب می‌کنی؟ رحمت خدا و برکاتش بر شما خاندان است؛ همانا او ستوده و ارجمند است
پس آن زمان که ترس از ابراهیم دور شد و برایش بشارت آمد، در مورد قوم لوط با ما به مجادله می‌پردازد
ابراهیم همواره بسیار صبور و [برای بخشش خواهی و شفاعت1] نالان و زاری کنان است
ای ابراهیم از این درگذر؛ امر پروردگارت فرا رسیده و به راستی بر آنان عذابی برگشت ناپذیر خواهد رسید
(سوره ی هود - آیات 69 تا 76)
***
پیامبر و کسانی که ایمان آورده‌اند نباید برای مشرکان - حتی اگر خویشانشان باشند - پس از آن که برایشان روشن شد آنان اهل دوزخ هستند، طلب آمرزش کنند
و طلب بخشش ابراهیم برای پدرش جز به موجب وعده‌ای نبود که به او داده بود؛ پس آن هنگام که برایش روشن شد که او دشمن خداست، از او بیزاری جست؛ همانا ابراهیم بسیار زاری کننده و صبور است
(سوره ی توبه - آیات 113 و 114)
----------------------------------
1 فروردین 99 است. شفاعت یک مفهوم سراسر شرک آمیز است. در آن زمان نمی‌دانستم.
