دیروز داربی فوتبال تهران با برد تیم پرسپولیس برگزار شد. پرسپولیس از یک مربی سطح بالای ترک استفاده می‌کند و همین (سطح بالا بودن و مبارز بودن مربی) باعث شده من اخیراً تا حدی نتایج آن را دنبال کنم. این بازی را هم به شکل تقریباً کامل از تلویزیون تماشا کردم.

به هر حال پرسپولیس برد. اما کادر تیم استقلال با اعتراض بیجا به داوری قصد داشت این پیروزی را تا حدی لوث کرده و از طرفی اذهان را برای بازی تعیین کننده با النصر عربستان که چند روز دیگر برگزار می‌شود، آماده کند.

اعتراض آن‌ها بیش‌تر به این بود که داور برای آن‌ها یک ضربه‌ی پنالتی را اعلام نکرده. اما صحنه‌ی مورد نظر آن‌ها به هیچ وجه مشکوک نبود و داوری در مورد آن محق بود.

از طرفی آن‌ها به تکرار ضربه‌ی پنالتی که به سود پرسپولیس اعلام شده بود، معترض بودند. داور در این صحنه خطای دروازه بان استقلال را به دلیل جلو آمدن از خط دروازه موقع ضربه‌ی پنالتی اعلام کرده بود. تصویر آهسته نشان می‌داد که داور حق داشت؛ منتها کلاً این اندازه دقت ضروری به نظر نمی‌رسید. به هر حال آن‌چه مسلم است این‌که پرسپولیس هرگز قصد نداشت پنالتی را گل کند. بازیکن پرسپولیس توپ اول را به اصطلاح تقه دار زد و در واقع شوت نکرد تا دروازه بان قادر به مهار آن باشد. توپ دوم (تکرار پنالتی) هم به قصد مهار توسط دروازه بان روانه شد و حتی دروازه بان استقلال آن را لمس هم کرد؛ منتها گل شد. بحث این‌جاست که خراب کردن همان پنالتی اول هم به دلیل یک تعارف از سوی پرسپولیس بود و اعتراض استقلال هم با علم به این نکته نشانگر گستاخی است.

ضمن این‌که در موقع خطای پنالتی، دروازه بان خطاکار استقلال می‌توانست اخراج شود. او یک موقعیت آشکار گل را سلب کرده بود. منتها داوران عقیده داشتند به دلیل شانه به شانه بودن مدافع آخر استقلال با مهاجم پرسپولیس، این یک موقعیت حتمی نبوده. من فکر می‌کنم اگر داور بازیکن استقلال را اخراج می‌کرد، جای سرزنش نداشت.

از همه مهم‌تر این‌که هر دو گل پرسپولیس به شکلی غافلگیر کننده به ثمر رسید. حتی تک گل استقلال هم غافلگیر کننده بود؛ البته فقط برای خودشان، چون این گل صرفاً یک هدیه‌ی ناگهانی از طرف پرسپولیس بود! همه‌ی این‌ها نشان می‌دهد که پرسپولیس سرتر بود و از هر لحاظ مستحق پیروزی. بهتر است مسئولین استقلال به فکر بازی پرفشار پیش رو با تیم النصر باشند.