نمی‌دانم وزیر امور خارجه کلاً این طوریست یا من کلاً او را این‌طور دیده‌ام؛ به هر حال همیشه او را با یک لبخند از دو طرف تا بناگوش کشیده دیده‌ام. به خصوص وقت‌هایی این لبخند مرا آزار داده که او را پای میز مذاکره با -آن‌طور که برای ما تجلی یافته- هیولاهای غربی آن‌گونه خندان دیده‌ام. حالا بماند که آن‌ها هیولا هستند و با هیولا که نباید خوش و بش کرد؛ ولی آیا آقای ظریف که -که تازگی‌ها ایشان را با مدل اصلاح صورت منطبق‌تر با "هنجارهای اجتماعی جامعه‌ی ما" می‌بینیم- توجه ندارند که به نمایندگی از یک ملت این روزها نه چندان خوشحال در حال فعالیت هستند؟ آیا ایشان اطلاع ندارند که چه سرنوشت‌هایی بسته به عملکرد ایشان است؟ آیا نمی‌دانند که هفتاااااااد میلیون نفر در انتظار نتایج رفتارهای ایشان هستند؟ آیا نمی‌دانند در پس یک آری یا نه گفتن ایشان چه رنج‌ها، چه ناراحتی‌ها، چه اوقات تلخی‌ها، چه خون دل خوردن‌ها، چه جرّ و بحث‌ها، چه اختلافات، چه متارکه‌ها و ... می‌تواند نهفته باشد؟

خداییش آقای ظریف خیلی آرامش خاطر دارند. در چنین موقعیت‌های حساسی به قول سهراب سپهری "هر چیز" را "پشت لبخندی پنهان" می‌کنند. این هم از نوادر این دنیای غریب است ...

در این دنیای غریب یک نفر ممکن است چند سال زحمت بکشد و مثلاً پنج میلیون تومان پس انداز کند، آن وقت یک سال بگذرد و ببیند اندوخته‌اش یک سوم ارزش سال قبل را هم ندارد ...

در این دنیای غریب مجری‌های آقا و خانم شبکه‌ی پرس‌تی‌وی همدیگر را با اسم کوچک صدا می‌زنند و آب از آب تکان نمی‌خورد ...

در این دنیای غریب شجریان پدر آن طور با صدا و سیما و حتی نظام در می‌افتد ولی آهنگ‌های شجریان پسر با طیب خاطر از تلویزیون پخش می‌شود ...

در این دنیای غریب شاعران داخل کشور برای خواننده‌های آن ور آبی و حتی سیاسی خوان شعر می‌گویند و آهنگسازهای داخل کشور برایشان آهنگ می‌سازند اما هیچ یک "تحت پیگرد قانونی" قرار نمی‌گیرند ...

در این دنیای غریب تیم کشتی فرنگی در عرض پنج سال چهار بار قهرمان جهان می‌شود و بر عکس این تیم کشتی آزاد است که باید فکری به حالش کرد ...

در این دنیای غریب ... خودتان بهتر عملکرد اعجاب انگیز تیم ملی والیبال را می‌دانید ...

...

در این دنیای غریب هیچ چیز قابل تجزیه و تحلیل نیست؛ سر آدم سوت می‌کشد! در این دنیای غریب این، بارِ عجیب و غریبِ اتفاقات فقط آقای ظریف را کم دارد، با آن لبخندهای نمکین و ملیح ...