وقتی بچه بودیم، یادم هست موقع دعواهای بیهوده‌ی کودکانه، همان وقت‌ها که دو کودک به خاطر مسئله‌ای جزئی گلاویز می‌شدند، بقیه‌ی بچه‌ها گوشه‌ای می‌ایستادند و همگی فریاد می‌زدند: دعوا، دعوا، دعوا، سر یه قاشق مربا! و به این وسیله به طرفین دعوا گوشزد می‌کردند که دارند به خاطر مسائل کم ارزش دعوا می‌کنند.

چندی پیش انتخابات ریاست جمهوری هم به پایان رسید و یک کاراکتر تازه، گویی از کلاه شعبده بازی بیرون آمده باشد، رئیس جمهور آینده‌ی ایران شد. در این انتخابات هم بحث زیادی در ارتباط با میزان مشارکت در گرفته بود. به هر حال در پایان رژیم داعیه‌ی پیروزی در انتخابات را داشت.

پس از انتخابات بحث زیادی در مورد مشارکت ایرانیان خارج از کشور در رسانه‌های وابسته به جمهوری شکل گرفته بود. تحلیلگران ایرانی از ممانعت "گروهگ منافقین" از رأی دادن ایرانیان گله می‌کردند. حتی تصاویری پخش می‌شد که نشان می‌داد "منافقین" برای جلوگیری از رأی دادن، "روسری از سر زن مسلمان می‌کشیدند"!

هم‌چنین تأکید می‌شد که "کانادا" اجازه‌ی برگزاری انتخابات را در کشور خود نداده.

اما فکر می‌کنید با وجود همه‌ی این سر و صداها آمار مشارکت در خارج ایران، چند نفر اعلام شده؟ باور کنید فقط 88 هزار و 500 نفر! آن‌هم در شرایطی که طبق اعلام خود رژیم بیش از 4 میلیون واجد شرایط در خارج در حال زندگی هستند.

به هر حال احتمال دارد تحلیلگران سیاسی داخل ایران معتقد باشند "گروهک منافقین" و یا "دولت کانادا" مانع مشارکت حدود 4 میلیون و 100 هزار نفر در این انتخابات شده باشند!

من فکر می‌کنم هر چه هست، ارزش ندارد این‌قدر در مورد آن بحث شود!