(توضیح: نکاتی که در این‌جا مورد اشاره قرار می‌گیرند، نظر شخصی این‌جانب هستند که با توجه به دانش قرآنی و به ویژه دانش عربی بسیار محدود استنباط شده‌اند. احتمال اشتباه در آن‌ها بسیار زیاد است و من ادعایی در مورد صحت آن‌ها ندارم. از خوانندگان محترم تقاضا دارم قصور احتمالی این‌جانب را ببخشند و با طرح دیدگاه اشتباهات مرا گوشزد کنند. هم‌چنین لازم به ذکر است به دلیل تجربه‌ی پایین در این زمینه ممکن است توضیحات من به خوبی مفهوم نباشند. باز هم از خواننده‌ی محترم پوزش خواسته و درخواست می‌کنم با مرور چندین باره‌ی نظرات من مقصود مرا بهتر درک کند.)

1. سوره‌ی فلق (113) آیات 1 و 2: آمده است: بسم الله الرحمن الرحیم . قل اعوذ برب الفلق . من شر ما خلق
(ترجمه‌ی غالب: به نام خدای بخشنده‌ی مهربان . بگو به پروردگار بامدادان پناه می‌برم . از شر هر آن چه آفریده)
نظر بنده این است که آیه‌ی دوم می‌تواند به صورت: "از شر آن‌چه خود او آفریده" ترجمه و تفسیر شود. در واقع از نظر این‌جانب در این آیه با تأکید بر این‌که خداوند خود خالق همه چیز است (حتی شرور)، به پیامبر و هر خواننده‌ای اطمینان داده می‌شود خود او هم بر آن سیطره داشته و قادر به کنترل آن است. به عنوان یک مثال در همین رابطه آیه‌ی 9 سوره‌ی مزمل (73) را در نظر بگیرید: رب المشرق و المغرب لا اله الا هو فاتخذه وکیلا. در این آیه به پیامبر اطمینان داده می‌شود که پروردگار شرق و غرب که جز او خدایی نیست، قادر به پشتیبانی ایشان است.

2. سوره‌ی تین (95) آیات 7 و 8 (آیات پایانی): آمده است: فما یکذبک بعد بالدین . الیس الله باحکم الحاکمین
(ترجمه‌ی غالب: با این همه چه چیز باعث می‌شود تو آیین را تکذیب کنی؟ . آیا خدا بهترین حکم کننده نیست؟)
در سوره‌ی اول قرآن کریم "دین" به معنی "عقوبت" آمده و من فکر می‌کنم در این سوره هم بهتر است از همین معنی استفاده شود. معنا ندارد که از پیامبر خواسته شود آیین را تکذیب نکند. ارتباط معنایی با آیات قبل و بعد هم مؤید صحت استفاده از معنای "عقوبت" برای واژه‌ی "دین" است. در آیات قبل از پاداش و کیفر صحبت شده (اسفل سافلین - اجر غیر ممنون) و در آیه‌ی بعد هم از حکم کردن بحث شده. من فکر می‌کنم بهتر است این طور معنی کنیم: با این همه چه چیز تو را نسبت به عقوبت به تکذیب وا می‌دارد؟ . آیا خدا بهترین حکم کننده نیست؟

3. سوره‌ی ماعون (107) آیات 1 و 2: آمده است: بسم الله الرحمن الرحیم . ا رایت الذی یکذب بالدین . فذلک الذی یدع الیتیم
(ترجمه‌ی غالب: به نام خدای بخشنده‌ی مهربان . آیا آن‌که را آیین را تکذیب می‌کند، دیدی؟ . او کسی است که یتیم را از خود می‌راند) من فکر می‌کنم بهتر است این گونه ترجمه شود: آیا آن‌که را عقوبت را تکذیب می‌کند، دیدی؟ همان‌که یتیم را از خود می‌راند.

4. سوره‌ی نحل (16) آیه‌ی 71: خواهش می‌کنم آیه و ترجمه‌ی آن را خود مطالعه کنید. اما این آیه شباهت عجیبی به ایده‌ی کمونیسم دارد. در واقع ایده‌ی کمونیسم شباهت عجیبی به این آیه دارد. در آیه از برتری مالی یک عده بر دیگران بحث شده، رابطه‌ی ارباب و خدمتکار در آن یادآور رابطه‌ی کارفرما و کارگر در کمونیسم است و در نهایت از تساوی مالی صحبت شده. از نظر من بعید نیست ایده‌ی اولیه‌ی کمونیسم از همین آیه‌ی قرآنی گرفته شده باشد.