در زمان اشغال سرزمین فارس (ایران امروزی) توسط مغولستان، روزی یک مغول چند نفر فارس را در راه می بیند. می دانیم که مغول ها در زمان اشغال فارس حتی به گربه های فارسی (Persian Cats - یکی از عناصر مورد افتخار آریایی های لس آنجلس نشین) رحم نمی کردند. به هر حال فرد مغول اسلحه نداشته که فارس ها را بکشد؛ نه این که تعداد زیاد آن ها فرد مغول را منصرف کند. از طرفی آن مغول به هیچ وجه هم قصد نداشته کوتاه بیاید و از جان آن ها درگذرد. او با یک تکه گچ دور تا دور فارس ها خطی می کشد و با تحکم به آن ها می گوید: تا من بروم و برگردم احدی از شما حق ندارد پایش را از این خط بیرون بگذارد؛ من می روم تبر بیاورم و شما را بکشم! فرد مغول می رود، تبر می آورد و همه را از یک کنار گردن می زند. و جالب آن که احدی از فارس ها حتی پایش را از محدوده ای که مغول برایش تعیین کرده بوده، بیرون نمی گذارد!

بالأخره پس از انتظار فراوان سال 1400 هم آمد. یادم می آید زمانی قرار بود سال 1400 سال پیشرفته شدن ایران باشد. یعنی قرار بود طبق آن چه "چشم انداز بیست ساله ی نظام" نام گرفته بود، در حدود سال 1400 ایران به قدرت اول اقتصادی منطقه تبدیل شود. به نظر می رسد این اتفاق نیفتاده. البته اگر از آقای احمدی نژاد سؤال کنید خواهد گفت در همان دولت نهم، جمهوری ایران نه تنها به این هدف رسیده، بلکه ... ! به هر حال فکر می کنم منطقی آن است که در مواردی مثل این از آقای احمدی نژاد سؤال نشود. اگر هم از آقای هاشمی طبا، کاندیدای دوره ی پیش ریاست جمهوری، سؤال شود، خواهد گفت قرار بر "سال چهارده صفر چهار (ایشان زودتر از بقیه پیشرفته شده و سال ها را این طور اعلام می کند!)" بوده، نه سال 1400. فکر می کنم جواب احمدی نژاد قابل تحمل تر است!
یادم می آید سال 82 تلویزیون جمهوری ایران برنامه ی ترکیبی مفصلی را برای تبلیغ "سند چشم انداز بیست ساله ی نظام" روی آنتن می برد. مجری آن برنامه، فرد مشهوری به نام آقای شهیدی فر بود که البته خیلی وقت است دیگر در تلویزیون خبری ازش نیست (البته فکر نمی کنم از رو رفته باشد؛ هر روز بهانه ای برای غیبتش داشته و شاید این اواخر هم "کوید 19 (نام علمی کرونا - به هر حال کشور در حال علمی شدن است و بهتر است علمی تر حرف بزنیم)" گرفته باشد). یادم می آید در یکی از برنامه ها میهمان این مجری از قول یک فرد غربی گفت: یک زمانی دنیا دست شما بود (دست ایرانی ها - منظور، زمان کوروش آریایی است)؛ حالا هم دست ما (یعنی غربی ها). مجری با قاطعیت جواب داد: "دوباره نوبت ما می رسد".
به هر حال اگر از آقای روحانی نگون بخت بپرسید ایراد کار کجاست، جواب خواهد داد: تحریم های آمریکا. من به او جواب خواهم داد: خب پدر سگ، زمانی که وعده وعید می دادی، چرا فکر "تحریم های آمریکا" نبودی؟! ( آقای روحانی با وجود بی کفایتی کشته مرده زیاد دارد؛ همان دستمال به دست ها و پاچه خارهای همیشگی. ممکن است بابت "پدر سگ" بهشان بر بخورد و باز فرهنگی شوند. ولی من بابت استعمال این لفظ درباره ی آقای روحانی از "سگ" و علی الخصوص "پدرش" جداً عذر می خواهم!!!)
به هر حال سال 1400 هم از راه رسید، ولی "نوبت ما نرسید". و ...

پنجاه سال بعد
اکنون اواخر اردیبهشت ماه 1452 شمسی است. کشور سخت درگیر انتخابات ریاست جمهوری پیش روست. رئیس جمهور فعلی که اتفاقاً نوه ی آقای روحانی خودمان است، امروز در تلویزیون از مهار موج 168 ام کرونا ابراز خرسندی کرده اما از شیوع ویروس جهش یافته ی "کرونای بورکینافاسویی" در ایران خبر داده. او از مردم جداً درخواست کرده برای کنترل کرونا به "دورهمی ها" پایان دهند. امسال از سوی "مقام فوق اعظم رهبری" (نوه ی آقای خامنه ای خودمان که پس از فتنه ی 48 (1448!) برای احترام بیش تر این عنوان را به او داده اند) سال "تولید، باز هم تولید، همیشه تولید، دوباره تولید" نام گذاری شده.
در تازه ترین تحولات بین المللی، مردم مظلوم و بیگناه فلسطین دست به انتفاضه ی 26 ام زده اند.
از نظر علمی هم، شرکت کره ای سامسونگ پس از انتظارات از تلویزیون 144K خود رونمایی کرده.