ای دل به کوی عشق گذاری نمی کنی - اسباب جمع داری و کاری نمی کنی
چوگان حکم در کف و گویی نمی زنی - بازِ ظفر به دست و شکاری نمی کنی

(حافظ)

شعار بسیار مهم من: با عبور از جنبش سبز انقلاب کنیم.

پس از برگزاری انتخابات و حضور البته پراکنده و محدود مردم در خیابان ها به نظر می رسد حاکمیت ترس شدیدی از روزهای پیش رو که به 22 خرداد منتهی می شود و احتمالاً حضور خودجوش مردم در خیابان ها دارد. بر همین مبنا آن ها بیش از پیش سعی در پیش کشیدن مسائل نامرتبط و از طرفی سعی در موجه جلوه دادن انتخابات دارند. من در این بین رفتار کسانی را که ادعای مخالفت دارند، مرور کردم. متأسفانه آن ها آگاهانه یا ناخودآگاه تلاش می کنند به حکومت کمک کنند!!! آن ها به سان حکومت هم تلاش می کنند مسائل انحرافی را پیش بکشند و هم سعی در سالم جلوه دادن انتخابات دارند؛ آگاهانه یا ناخودآگاه. حاکمان در حال فرار به جلو هستند و برخی مخافان به آن ها کمک می کنند! در هر حال اگر هم نیت سوئی در کار باشد فکر نمی کنم این رفتارها بتواند در دراز مدت مؤثر باشد و مردم خواه ناخواه راه خود را پیدا خواهند کرد. ولی مخالفان واقعی باید چاره ای بیندیشند. آن ها نباید چون گذشته فریب بخورند. آن ها باید سیاست های مستقلی را برای به خیابان کشاندن مردم پی بگیرند.

شعار من: از جنبش سبز عبور کنیم. انقلاب کنیم.

دیکتاتورها همواره کوشیده اند سطح روحی مردم مخالف را پایین بیاورند و به این ترتیب از تحرکات اجتماعی آنان جلوگیری کنند. یکی از روش ها رواج ادبیات و حتی کلماتی است که بار منفی شدیدی دارند. در زمانه ی ما مفاهیم و کلماتی هستند که بحث کردن پیرامون آن ها و حتی ذکر آن ها بسیار تکان دهنده است. سیاهه ی مفصلی از این مفاهیم و کلمات می توان ارائه داد. کلماتی مثل مرگ، شهادت، قبر، اعدام، سکس، هم جنس گرایی و ... . برای همه مشخص است که صرف نام بردن از چنین کلماتی هم می تواند برای مردم مخاطب بسیار آزاردهنده باشد. ولی برخی مدعیان مخالفت با حکومت همواره این واژه ها را به کار می برند و حتی در مورد آن ها بحث می کنند. گویی این ها اصلاً برای این مخالف شده اند که این بحث ها را پیش بکشند! خلاصه کنم که مخالف واقعی باید سعی کند حتی الامکان این مفاهیم را مطرح نکند و در دام نیفتد. به همین توضیح کوتاه بسنده می کنم.

شعار مهمی که در پایان هر وبلاگ تکرار خواهم کرد: جنبش سبز کارایی خود را از دست داده. از آن عبور کنیم. انقلاب کنیم.

قدری بیش از یک روز از شروع به کار مجدد وبلاگ پرحرفی گذشته. لازم می دانم تکرار کنم که هدف نگارنده ی این وبلاگ تلاش هر چند کوچک برای ایجاد انقلاب در کشور است. چند رویداد را مرور می کنم.

حصر، نه یک کلمه کم تر نه یک کلمه بیش تر
بالأخره در حضور آقای روحانی کلمه ی حصر مورد استفاده قرار گرفت. فقط یک بار. آن هم از زبان خبرنگار روزنامه ی رسالت. به نظر می رسد کشور در اختناق شدیدی به سر می برد. درست مثل دهه ی شصت. نه، یک ذره بهتر! البته خودم شاهد بودم در حین این سخنرانیِ رئیس جمهور حضار دست کم در دو نوبت کف هم زدند. این یادآور سال های شیرین ریاست جمهوری آقای خاتمی است. نه، ... یک ذره بدتر!

نکته سنج باشیم
یک تحلیلگر در وب سایت بی بی سی فارسی نوشته بود: رئیسی در انتخابات سوم شد. او جمعیتی را که شرکت نکردند، در جایگاه دوم قرار داده بود. به نظر می رسد از نظر او همه چیز رو به راه است و انتخابات هیچ مشکلی ندارد. فقط باید به برخی نکات ظریف توجه داشت و یکی از آن ها این که رئیسی دوم نشد بلکه سوم شد. و مطمئن باشید پایین تر هم نشد!

فرار به جلو
فرار به جلو، که پیروان حاکمیت از قدیم مدام دیگران را به آن متهم می کنند، به طور ساده یعنی گستاخی تا حد ممکن. اما به نظر من این در واقع خود این مدعیان هستند که همواره این سیاست را در پیش می گرفته اند. اصلاً فکر می کنم رهبری همواره در خفا به پیروانش دستور می دهد که: اگر خواستید فرار کنید، به جلو فرار کنید! با اعلام نتایج انتخابات اخیر و زنده شدن مجدد بحث تقلب آشکار در انتخابات سال 88 در میان توده ی مردم، ابراهیم رئیسی، نامزد نزدیک تر به رهبری که در این دوره شکست خورده اعلام شد، مدعی تخلف در انتخابات شده! آن هم بیش تر به خاطر آن که تعرفه ی رأی دهی کافی در اختیار هوادارانش قرار نگرفته. جالب آن که نامزد پیروز این انتخابات هم همین ادعا را به نفع خود مطرح کرده. به نظر می رسد نامزدهای شرکت کننده در این انتخابات از هر طیفی تقلب در جمهوری اسلامی را محدود به همین تخلفات جزئی می دانند و به بیش تر از آن اصلاً فکر نمی کنند. شاید هم می خواهند مردم به آن فکر نکنند.

شعار مهمی که در پایان هر وبلاگ تکرار خواهم کرد: جنبش سبز کارایی خود را از دست داده. از آن عبور کنیم. انقلاب کنیم.

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند - نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که طرف کُلَه کج نهاد و تند نشست - کلاه داری و آیین سروری داند
...
به قدّ و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد - جهان بگیرد اگر دادگستری داند
به قدر  مردم چشم من است ورطه ی خون - در این محیط نه هر کس شناوری داند

(حافظ)

شعار مهمی که در پایان هر وبلاگ تکرار خواهم کرد: جنبش سبز کارایی خود را از دست داده. از آن عبور کنیم. انقلاب کنیم.