ماجرای انتخاب ابراهیم رئیسی برای ریاست جمهوری یادآور موارد متعدد از رشد و افول در حکومت جمهوری ایران است. در این موارد اغلب فرد از مناصب بسیار پایین به تدریج خود را به بالاترین منصب ممکن می‌رساند و ناگهان ... مورد غضب واقع می‌شود و سقوط می‌کند؛ یک سقوط آزاد! شما ببینید: حسن روحانی اول نماینده‌ی مجلس است، بعد دبیر شواری عالی امنیت ملی، بعد رئیس جمهور و بعد ... سقوط! احمدی نژاد اول شهردار خوی و ماکوست، بعد شهردار تهران، بعد رئیس جمهور و بعد سقوط! خاتمی هم سرگذشت مشابهی دارد. مقام معظم رهبری از روی منبرهای روضه‌ی ابوالفضل به این مقام نائل شده. البته هنوز سقوط نکرده ولی با توجه به موارد مشابه می‌توان حدس زد که دیر یا زود ...!

و ابراهیم رئیسی از سمت‌های نه چندان مهم در قوه‌ی قضاییه شروع کرده و کم کم که مهرش در دل علیا حضرت افتاده به ریاست این قوه رسیده و حالا هم قرار است رئیس جمهور شود.

من ضمن تبریک به وی یادآوری می‌کنم این صندلی‌ها به کسی وفا نمی‌کند. و پیش بینی می‌کنم او هم حداکثر هشت سال بعد به سرنوشت سایرین دچار شده و سقوط کند!