آیات ابتدایی سوره ی مریم به خلقت عجیب دو تن از پیامبران خداوند اشاره دارد: حضرت یحیی و حضرت عیسای مریم. شباهت زیادی بین کلماتی که در مورد آفرینش هر یک به کار رفته وجود دارد تا در نهایت خواننده از این مهم متذکر شود که اگر بنا بود عیسی پسر خدا باشد، که چنین نیست، پس یحیی هم پسر خدا بود. برخی از این شباهت ها را بر می شمارم:

1- در شروع داستانِ خلقت هر دو از عنوان ذکر استفاده شده ("ذِکرُ رَحمَتِ رَبِّکَ" در آیه ی دوم و "وَاذکُر فِی الکِتابِ" در آیه ی شانزدهم).

2- عنوانی که برای هر دو پسرِ به دنیا آمده به رفته "غلام" است.

3- اظهار شگفتی حضرت ذکریا و حضرت مریم از چنین به دنیا آمدنی با عبارت های یکسان بیان شده ("قالَ رَبِّ اَنّی یَکونُ لی غُلامٌ" در آیه ی 8 و "قالَت اَنّی یَکونُ لی غُلامٌ" در آیه ی 18). در این دو آیه دلیل شگفت بودن چنین امری هم از سوی والدین دو فرزند گفته شده ("در حالی که زنم نازاست و خودم از پیری به خشکیدگی رسیده ام" و "در حالی که بشری به من نزدیک نشده و بدکاره هم نبوده ام").

4-عبارت یکسان در مورد آسان بودن چنین خلقت هایی برای خداوند ("قالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ" در آیه ی 9 و "قالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ" در آیه ی 21)

5-هر دو والد پس از امر خدا مدتی را صحبت نمی کنند.

6-سلامی که به هر دو مولود داده شده مشابه است ("وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَومَ وُلِدَ وَ یَومَ یَموتُ وَ یَومَ یُبعَثُ حَیًّا" در آیه ی 15 و "وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَومَ وُلِدتُ وَ یَومَ اَموتُ وَ یَومَ اُبعَثُ حَیًّا"). سلامی که به حضرت عیسای مریم -از سوی خود ایشان- داده شده، چون با "ال" آمده، کامل تر است.

در پایان باید به این نکته هم اشاره کرد که هنگامی که پرورگار "روح" خود را به سوی حضرت مریم "ارسال" می کند، او برای ایشان "کاملاً" به شکل بشر نمایان می شود که این با گفته ی قرآن در سوره های دیگر که اگر بنا بود از میان فرشتگان هم رسولی به سوی بشریت گسیل شود، قطعاً در هیئت یک انسان می بود، در تناسب است.

بله، همه ی این ها بر پروردگار آسان است.