در این جا می خواهم قدری در مورد فیلم "گرگ وال استریت" آخرین ساخته ی مارتین اسکورسسی، کارگردان شهیر آمریکایی، صحبت کنم.
فیلم زندگی یک فرد فوق العاده ثروتمند را تصویر می کند. کسی که آن قدر ثروت دارد که می تواند با هلی کوپتر شخصی اش پرواز کند و به عنوان هدیه به همسرش یک کشتی کوچک تفریحی بدهد. فیلم تلاش می کند تمام روزمرگی ها، عادات و اتفاقات زندگی چنین فردی را نشان دهد. در فیلم می بینیم که این فرد به طرز اعجاب انگیز و غیر قابل کنترلی هوسران است. زندگی او و اطرافیان ثروتمندش پر است از انواع و اقسام عیاشی ها، هر یک به انواع و انحای بسیار متنوع. از سکس های بسیار متنوع و بی نهایت افراطی گرفته تا مواد مخدر از انواع بسیار مختلف و البته انواع الکل ها. قابل پیش بینی است که فساد مالی هم جزء جدا نشدنی زندگی چنین فردی است. در واقع شبانه روز این فرد صرفاً با سطح بسیار هولناکی از فساد می گذرد. او هر نوع لذتی را که تصورش را بکنید در حد بی نهایت افراطی تجربه می کند. برای یک انسان معمولی حتی تجربه ی یک درصد از لذایذ زندگی این فرد هم غیر قابل تحمل به نظر می رسد. البته زندگی این فرد آبستن حوادث بسیار زیادی هم هست. از جدایی از همسر و ازدواج مجدد گرفته تا تصادفات رانندگی و تجربه ی نزدیک به سقوط با هلی کوپتر و انواع و اقسام حوادث که هر کدامشان می توانند زندگی یک فرد معمولی را کاملاً زیر و رو کنند. ولی برای این فرد چنین حوادثی مثل روزمره های زندگی می مانند. وقتی فیلم را می بینیم، حتی اگر بسیار لذت جو هم باشیم، نه حسرت یک لحظه از زندگی این فرد را می خوریم و نه حتی از یک لحظه از تصاویر سکسی فیلم لذت می بریم. فقط آرزو می کنیم کسی این وضعیت را متوقف کند. آرزو می کنیم کسی این فرد را از این وضع نجات دهد! در واقع این فرد و اطرافیانش را به هیچ وجه خوشبخت نمی دانیم، که بر عکس آن ها را از هر فرد مفلوکی بدبخت تر می یابیم. در واقع ثروت هنگفت برای او و اطرافیانش ارمغانی نداشته جز این که آن ها را به افرادی مجنون و غیر قابل مهار تبدیل کند. افرادی که در لذت جویی، بی نهایت افراط می کنند و هر لحظه ممکن است بلایی به سر خود یا دیگران بیاورند. تازه این در شرایطی است که آن ها سعی کنند در ظاهر هم که شده به قوانین اجتماعی احترام بگذارند. اگر آن ها خلاف کارهای گردن کلفت باشند، آن طور که در برخی فیلم های قدیمی تر اسکورسسی به تصویر کشیده شده، وضعیت به مراتب اسف بار تر هم خواهد بود.
عاقبت قهرمان قصه به دلیل فساد مالی به زندان می افتد؛ و تازه این جاست که احساس می کنیم او خوشبخت شده! تازه این جاست که احساس می کنیم او قدری آرام شده و راحت تر زندگی می کند.
می توان گفت این واقعیت زندگی نوع بشر است. ثروت و قدرت بی حد و حصر برای انسان زندگی رؤیایی مورد نظرش را فراهم نمی کنند. آن ها به انسان آرامش نمی بخشند. بلکه بر عکس او را در ملغمه ای از ناآرامی ها سرگردان می کنند. و این واقعیت زندگی این دنیاست. این دنیا ظرفیت خوشبخت بودن را ندارد. این دنیا ظرفیت آن را ندارد که آدمی در آن قدرت و اختیار عمل نامحدودی داشته باشد.
