بار دیگر به بهار نزدیک می شویم. بهار های متمادی بی حضور یار چنگی به دل نمی زنند. حرکتی باید... جوششی... خروشی... عصیانی... حتی اگر نیاز است انفجاری... تا بهار واقعیمان از راه برسد؛ تا بهارها رنگ تازه ای بگیرند.
نوشته شده در سه شنبه 92/12/27ساعت 10:36 عصر  توسط ع. افگار
نظرات دیگران()