گاهی پیش می آید که از انبوه بی عدالتی های جهان دور و برمان کلافه می شویم؛ از حیله گری ها، شرارت ها و گستاخی ها به تنگ می آییم؛ از رنج ها و آلام بشری آزرده خاطر می شویم؛ و از این که نمی توانیم در برابر این همه ظلم  و حق کشی کاری بکنیم، ناامید می گردیم. در چنین لحظات سختی تنها چیزی که می تواند به ما قدری کمک کند، یاد خداست. اطمینان به این که همواره خدایی هست که به تمام جزئیات زندگی بشر واقف است، مرهمی بر درد ماست. باید ایمان داشت که در طول یک تاریخ، خدای بزرگ همیشه در کنار ابنای بشر بوده و رنج های آنان را درک می کرده. باید ایمان داشت که ذره ذره ی بی عدالتی ها مورد حساب و کتاب دقیق پروردگار بوده و هست. باید یقین داشت که تمامی اعمال نیک و بد بشر به دقیق ترین شکل و بی هیچ کاستی ثبت و ضبط می گردد. باید به عدالت پروردگار ایمان داشت. و باید از "الا بذکر الله تطمئنّ القلوب" درکی عمیق تر داشت.

دارای جهان نصرتِ دین خسروِ کامل - یحیای مظفّر مَلِکِ عالمِ عادل

ای درگهِ "اسلام" پناه تو گشاده - بر روی جهان روزنه ی جان و درِ دل

تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم - اِنعامِ تو بر کون و مکان فایض و شامل

روز ازل از کلکِ تو یک قطره سیاهی - بر روی مه افتاد که شد حلِّ مسائل

خورشید چو آن خال سیه دید به دل گفت - ای کاش که من بودمی آن هندوی مُقبِل

شاها فلک از بزمِ تو در رقص و سماع است - دستِ طرب از دامن این زمزمه مَگسل

می نوش و جهان بخش که از زلف کمندت - شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل

دور فلکی یکسره بر منهج عدل است - خوش باش که ظالم نبرد بار به منزل

حافظ قلم شاه جهان مقسم رزق است - از بهرِ معیشت مکن اندیشه ی باطل